Εξεταστικός Σχεδιασμός

 Ο σχεδιασμός μιας δοκιμασίας με σκοπό τη διεκδίκηση μιας υποτροφίας εγείρει ορισμένες αξιώσεις σχετικά με:

• την αξιοπιστία της δοκιμασίας,
• την αποτελεσματικότητά της,
• τη λειτουργικότητά της,
• την ανατροφοδοτική της επίδραση στον συμμετέχοντα/συμμετέχουσα σε αυτήν.

Ο σχεδιασμός, λοιπόν, μιας δέσμης ζητουμένων οφείλει να πληροί συγκεκριμένες προδιαγραφές, που αφορούν τόσο τον εκπαιδευτικό φορέα οργάνωσης της συγκεκριμένης δοκιμασίας όσο και τους μαθητές/τριες που λαμβάνουν μέρος σε αυτήν. 

 

Με το παραπάνω σκεπτικό, η τυπολογία των ασκήσεων – δραστηριοτήτων στο μάθημα των Μαθηματικών και της Νεοελληνικής Γλώσσας σχεδιάστηκε στηριγμένη στις ακόλουθες αρχές: 

1. Αξιοπιστία: επιλογή θεμάτων, τα οποία εξασφαλίζουν ότι σε πιθανή μελλοντική μέτρηση υπό τις ίδιες συνθήκες δίνουν το ίδιο αποτέλεσμα.
2. Εγκυρότητα δομής και περιεχομένου: κάθε επιμέρους ζητούμενο μετρά τη δεξιότητα ή τον συνδυασμό δεξιοτήτων που προτίθεται να μετρήσει.
3. Πρακτικότητα: δεν επιβάλλει παράλογες απαιτήσεις στο χρήστη, δύναται να ολοκληρωθεί εντός προβλεπόμενου χρονικού ορίου, ακολουθεί συγκεκριμένη διαδικασία βαθμολόγησης.
4. Αυθεντικότητα: θέματα προσομοιωμένα σε ρεαλιστικές επικοινωνιακές περιστάσεις – ανάγκες επίλυσης προβλημάτων.
5. Διαφάνεια: παροχή πληροφοριών στους υποψήφιους, με δημοσιοποίηση των δεξιοτήτων που αναμένεται να αξιολογήσει και της τυπολογίας του εξεταστικού υλικού.
6. Αναδραστική επίδραση: άντληση πληροφοριών σχετικά με τις απόψεις των συμμετεχόντων σχετικά με την οργάνωση και τη χρησιμότητα της γλωσσικής δοκιμασίας, με εθελοντική συμμετοχή των υποψηφίων σε σύντομο ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο.
7. Σταθερότητα – Ελαστικότητα: ευκαμψία εξεταστικών ερωτημάτων, χωρίς υπέρμετρη τυποποίηση και με περιθώρια αναπροσαρμογής, σε  περίπτωση η πιλοτικής τους εφαρμογή υποδείξει σημεία διαφοροποίησης.
8. Δικαιότητα – Αμεροληψία: το εξεταστικό υλικό πρέπει να είναι δίκαιο απέναντι στους υποψηφίους, ανεξάρτητα από το φύλο, το γνωστικό υπόβαθρο, τη θρησκεία, το σεξουαλικό προσανατολισμό ή οποιοδήποτε άλλο προσωπικό χαρακτηριστικό.
9. Διαδραστικότητα: ανάμεσα στους μαθητές/τριες που συμμετέχουν στη διεκδίκηση της υποτροφίας και της δοκιμασίας ως τυποποιημένης διαγωνιστικής διαδικασίας.
10. Μέριμνα για την ισορροπημένη εφαρμογή του συνόλου των παραπάνω αρχών σχεδίασης.

Το παρόν κείμενο περί αρχών σχεδιασμού στηρίχθηκε σε σημειώσεις αδημοσίευτου επιστημονικού άρθρου της κ. Ρουσουλιώτη.

 

Συμπληρωματική Bιβλιογραφία 

• Bachman, L. F. (1990). Fundamental Considerations in Language Testing. Oxford: Oxford University Press.
• Council of Europe. (2001). Τhe Common European Framework of Reference for Languages : Learning, Teaching, Assessment. Council of Europe.
• Council of Europe. (2018). Common European Framework of Reference for Languages : Learning, Teaching, Assessment. Companion Volum with new . Strasbourg: Council of Europe.
• Voskaki, R. & Rousouliotis, Th. (2017). Ο σχεδιασμός της μάθησης. Πρακτικά 9^ου Διεθνούς Συνεδρίου για την Ανοικτή & Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση, τ. 6, Center for the Greek Language. 
• Τοκατλίδου, Β. (2011). Προδιαγραφές οργάνων γλωσσικής εξέτασης. ΑΠΘ

Αντωνοπούλου, Ν., Βεντούρης, Α., & Τσοπάνογλου, Α. (2015). Χρηστικό Λεξικό Όρων Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.